Ieper - Lijssenthoek - Vlamertinghe - Poelkapelle - Hooghe - Ploegsteert
Aanleiding voor deze trip vormde het Lichtfront. Een lang lint van 8400 fakkeldragers die de frontlijn uit oktober 1914 vormde. Een sober maar indrukwekkend staaltje Belgisch herdenken.
We startten met een bezoek aan het befaamde In Flanders Fields museum in Ieper.Voor sommigen van ons een hernieuwde kennismaking. Het is dan wel gehuisvest in de fraaie Lakenhallen, maar voor een topmuseum schiet het op een paar punten tekort. Ten eerste is het te druk. Nou zou dat kunnen doordat het Lichtfront er die dag ook zou zijn en dat dat een meer dan gemiddeld aantal bezoekers opleverde, maar mijn ervaring van een jaar eerder was eender. Door de drukte sla je noodgedwongen wat zaken over. Ten tweede miste een aantal vitrines uitleg bij de tentoongestelde objecten. Enige duiding is daar op zijn plaats. Mooi is de animatie van het front op een liggende grote kaart. De tentoonstelling over Ieper in de Grote Oorlog was wel de moeite waard.
Na een burger door naar Lijssenthoek Military Cemetery. In grootte de tweede militaire Britse (Gemenebest) begraafplaats in Europa met graven van 10.784 soldaten uit het Verenigd Koninkrijk, Canada, Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland, Australië, Frankrijk, Duitsland en de Verenigde Staten. En vooral dat laatste land is bijzonder want het zijn de enige drie Amerikaanse graven niet gelegen op een Amerikaans oorlogskerkhof. Het was jammer dat veel beplanting was verwijderd. De anders zo overdadig aandoende plek leek wat kalig. Onze eigen tuinman (weer vol van de partij na een heupoperatie) gaf aan dat veel vaste planten regelmatig ververst moeten worden. Volgend voorjaar is het resultaat dan weer zichtbaar. Naast de begraafplaats ligt het nieuwe bezoekerscentrum. De vorm ervan doet denken aan de hospitaaltenten die hier gedurende de oorlog stonden. Inhoudelijk is het zeer informatief met veel foto's, teksten en duidelijke statistieken. Ook hier was het druk, het lijkt wel of er elk jaar meer bussen met Britten overkomen om hun voorvaderen te herdenken.
Langzamerhand werd het tijd om in te checken in ons vertrouwde frontlijnhotel Kasteelhof 't Hooghe. Eerst bezochten we nog Vlamertinghe Military Cemetry. Ons aanbevolen als de "top van het CWGC-tuiniermeesterschap" in het net aangeschafte boek "33 Verrassende sporen van de Grote Oorlog". Als inmiddels zeer ervaren CWGC begraafplaatsbezoeker vond ik die titel wat overtrokken. Er is sprake van een mooi perk met rododendrons. En ook staan er enkele walnootbomen wat vrij ongebruikelijk is.
Het inchecken ging soepel en de kamer kwam bekend voor. Fijn om hier weer eens te zijn. Naar buiten kijkend houden de schaapjes het gras op het voormalig slagveld kort en in de tuin ligt het nodige "oud ijzer".
Maar we moesten door naar onze afspraak bij Pond Farm (trouwens ook een van de 33). Hier werden we vriendelijk ontvangen door de joviale moeder van Stijn Butaye. Omdat Stijn zelf fakkeldrager was tijdens Lichftront leidde zijn moeder ons rond over het erf en in de museumschuur. Mooie verhalen van de frontlijn en hoe de oorlog nog steeds gruwelijke vondsten prijsgeeft. Stijn heeft zelf heeft fraaie objecten rechtstreeks uit de modder getrokken en in de schuur tentoongesteld. Tussen ons door denderde aldoor een jong wit/zwarte kat met een zwart snorretje, Adolf genaamd…
Inmiddels werd het tijd om het Lichtfront te gaan bezoeken. Ondanks alle waarschuwingen over afgesloten wegen en het niet kunnen bereiken van de locatie van de fakkeldragers, ezoeken bleken we moeiteloos te kunnen parkeren in Poelkappelle bij de rotonde met het Guynemer monument. Het Bavik bier (€ 1,30 per pijtje!) lieten we ons buiten op het terras goed smaken. Om 19 uur ging het dan van start. Een goed geoliede machine kwam op gang en binnen korte tijd stonden de vrijwilligers met hun aangestoken fakkels tien meter van elkaar en vormden zo een lange rij. Het effect werd nog vergroot doordat de straatverlichting was gedoofd en de aanwonenden was gevraagd hun buitenlichten uit te doen. In België wordt zoiets nog keurig opgevolgd. En terecht, zo toon je je waardering en eerbied aan zowel de deelnemers als de herdachten. Ongetwijfeld mooiere beelden leverde een drone op die vlakbij ons in de lucht hing.
Nog even een chineesje gedaan (met een Ten Oorlog kruisje) schuin tegenover het Kasteelhof en aldaar een inmiddels gebruikelijk kasteelbiertje. Daar slaap je zo lekker op in…
Na een prima ontbijt nog even een wandeling gemaakt in de kasteeltuin. Dat wil zeggen de frontlijn in 1915. Hier vonden de eerste Duitse aanvallen met vlammenwerpers plaats. Er is nog een bunker die zowel door de Britten als de Duitsers is gebruikt. Langs loopgraven en veel granaathulzen kun je een rondje lopen langs een aantal borden met uitleg en foto's uit de oorlog.
Wegens tijdgebrek hebben we het naastgelegen Hooge Crater museum dit keer niet bezocht. Wij bezochten het pas geopende Plugstreet 14-18 Experience. Normaal gesproken schrikt zo'n naam ons meer af dan dat het aantrekt maar goed, het is een WO1 bezienswaardigheid. Dus toch bezocht en daar kregen we geen spijt van. Een modern, ruim opgezette ruimte met aandacht voor de lokale bevolking, de kerstbestanden van 1914, de mijnenslag bij Mesen in 1917 en de tekeningen van Bruce Bairnsfather. Voor een experience ontbreekt het aan de nodige multimediale effecten, maar dat heeft het ook niet nodig. Een aanwinst voor WO1 bezoekers. Nog even een koffie bij de sjagrijnige hardnekkig alleen franssprekende uitbaatster van het estaminet tegenover het Plugstreet Memorial en toen weer op naar huis na een te kort bezoek.