Le Linge (Lingekopf)-Hartmannswillerkopf-Musee Serret te Thann- Pfetterhouse
DAG 1
Dit was een wat afwijkende tocht omdat deze plaatsvond tijdens de zomervakantie. Dick en ik waren al een week in de Vogezen (Wattwiller) toen Max en Jaap voor twee dagen overkwamen om een deel van de Brants-route te rijden. We besloten het in twee dagen op te delen en wel als volgt:Vanaf de camping reden we eerst via Colmar naar de Col du Bonhomme en daar pikten we de route op. Prachtig warm weer hadden we erbij en tussen de motorrijders door reden we de Route des Crêtes op. Deze weg is een militaire weg uit WO1 die strategisch op hoogte is aangelegd langs de oude Frans-Duitse grens. Bovenop de Col de Bonhomme was in 1914 dan ook een grenspost. Al snel kwamen we bij een kruispunt op 1134m hoogte (Col du Calvaire) waar een weg leidde naar de Tête des Faux. Dit was echter geen weg voor auto's maar een wandelpad van minimaal 1,5 uur. Hier waren we helaas niet op voorbereid en dat lieten we links liggen. Achteraf niet slim want de Tête des Faux schijnt nog een prachtig bewaard gebleven stuk slagveld te zijn. Voor een andere keer dus.
Via de meren Lac Blanc en Lac Noir probeerden we te lunchen in de uitspanning Glasborn-Linge. Maar deze was volledig bezet door bussen Duitsers die ook het voormalige front bezochten. Mijlenver in de omtrek is er geen andere eetgelegenheid en ons humeur daalde nog wat verder toen bleek dat het even verderop gelegen museum van Le Linge voor de lunch gesloten was tot 14 uur. Na een uur wachten en oplopende honger ging het museum open en daar vertoonde men een franstalige film over het Vogezenfront. Om het museum heen zijn perect bewaard gebleven loopgraven met origineel prikkeldraad, betonnen uitkijk- en mitrailleurposten e.d. !
Intussen hadden we nog niet gegeten en daalden we snel af naar de eerstvolgende grotere plaats; Munster. Na lang zoeken vonden we dan om half vier eindelijk een soort lunchroom waar men ons nog alleen in de magnetron opgewarmde broodjes wenste te serveren. Hierop namen wij ons plechtig voor in het vervolg altijd te gaan picknicken. Op het einde van de dag hebben we nog de Hartmannswillerkopf (of Vieux Armand) bezocht. Een indrukwekkende plek met klein ondergronds museum en een grote begraafplaats. Eromheen schijnen nog veel resten uit de oorlog te vinden te zijn.
DAG 2
Vanaf Wattwiller in zuidelijke richting vertrokken om het laatste stuk van het Westelijk Front te bezoeken. Geleid door Brants bezochten we de resten van het lanceerplatform van een Duits lange afstandskanon waarmee Belfort beschoten werd. HIervan is, half onder water, nog goed te zien wat voor enorme omvang dit had. Ook de liftschacht waarmee de munitie gehesen werd is nog goed te herkennen.
Via nog wat bunkers (met mooi bewaarde Duitse opschriften!) bij Hirtzbach naderden we het ultieme eindpunt van het front, de Zwitserse grens. Verder kwamen wij nu ook niet want een aantal niet met name genoemde personen was zijn paspoort vergeten...
Via de oude grens (met grenssteen) reden we vervolgens in de bloedhitte (32 graden) naar het Musée Serret in Thann. Een klein maar fijn museum met indrukwekkend grote granaten buiten en binnen. Ook een sectie over WO2.
En zo eindigde dit bliksembezoek aan de Vogezen. Genoeg indrukken opgedaan voor een hernieuwde kennismaking. Met meer voorbereiding is er dan ook veel meer van te maken. (zoals bleek in mei 2008)