Tienen en Luik
Op zoek naar WO1-gerelateerde dingen op het internet kwamen we ineens een tijdelijke tentoonstelling tegen over het bezette België in WO1 en dan met name in Tienen. Deze tentoonstelling was dan ook de aanleiding om een dagje België in te trekken op 1 februari 2004.
Zoals gewoonlijk vroeg vertrokken uit
Apeldoorn en via Eindhoven en Houthalen naar Halen. Halen was al eerder
bezocht, maar omdat we toch in de buurt waren deden we het nog eens dunnetjes
over (behalve het uitstekende museum Slag van de Zilveren Helmen). Even langs
de ons inmiddels bekende plekken uit 1914: de brugover de Gete, de Zwarte
Duivelssteen, het cyclistenmonument, de militaire begraafplaats en monument in
Velpen en de IJzerwinningshoeve.
Toen door naar Tienen. Na enig gezoek bleek het suikermuseum (Tienen is de suikerstad van België) de locatie voor de tentoonstelling. In een mooi oud gebouw was een kleine maar fijne tentoonstelling van het dagelijkse leven in het bezette gebied (Etappengebiet) opgezet. Duidelijk was dat de Duitsers alles roofden of vorderden (een nuanceverschil) wat maar los en vast zat, inclusief arbeiders. Armoede en ondervoeding waren het gevolg. Besmettelijk ziektenen criminaliteit grepen om zich heen. Een voorproefje voor wat 25 jaar later zou worden herhaald...
Toen naar het nationaal Necropool van Grimde, een buitenwijk van Tienen. Wij konden er vantevoren eigenlijk geen voorstelling van maken wat dit zou moeten zijn. Daar aangekomen bleek een kerkje (uit de 12e eeuw) met daarin 140 graven van Belgische soldaten die gesneuveld waren in de buurt op 18 augustus 1914. Het slagveld bevond zich aan de Gete-linie omdat dat de plaats was die de Belgen hadden gekozen om weerstand te bieden aan de Duitsers. Ruwweg loopt deze linie van Halen via Tienen naar Landen. De Duitsers wilden vanaf de Maas bij Luik doorstoten naar Antwerpen. Na een hevige strijd verloren sommige Belgische regimenten 55% van haar manschappen (doden, gewonden en vermisten). De gesneuvelden werden in de kerk begraven. De kerk werd bij de inval beschadigd en pas in 1928 weer hersteld. Bijzonder zijn de glas-in-loodramen die o.a. oorlogstaferelen uitbeelden en die een mooi lichtspel geven in de verdere duistere en wat sombere kerk.
Volgende stop was het dorp
Orsmaal-Gussenhoven. Ook hier een kerkhof met Belgische militaire graven en ook
een hoeve die nu nog de getuigen van de strijd te zien zijn.
Vandaar via Landen naar Luik. Om precies te zijn naar het Fort de Loncin. Hier is gevestigd een alleraardigst museum gewijd aan de Slag om Luik in augustus 1914.